Krótkie wprowadzenie w dynamikę procesu 12 kroków
Żeby zrozumieć 12kroków i ich pełnowartościową pomoc, przedstawiono tu krótkie komentarze procesów, które połączone są ze stopniowaniem zmian.
1. Wreszcie na końcu
| Przyznajemy, że jesteśmy bezsilni wobec naszego uzależnienia i problemów – i że w naszym życiu już nie możemy dać sobie rady. |
W końcu przyznajesz , że tu rzeczywiście tkwi Twój problem. Pierwszy krok pomaga Ci wyłamać się z tego błędnego koła zaprzeczania i stanąć wobec nagiej prawdy. odkrywasz że Twoim życiu jest problem, z którym nie możesz uporać się stosując Twoja dotychczasową strategie. Przeciwnie ! Problem decyduje za Ciebie, a Ty czujesz się ostatecznie zmuszony do zmiany sposobów zachowania, które naruszają a nawet niszczą Twoje życie.
2. Nigdy więcej sam
| Uwierzyliśmy, że moc większa od nas samych, może przywrócić nam zdrowie duchowe |
Wypróbowałeś już tak wiele. Jesteś u kresu swoich sił. Co teraz? Sam nie dasz już rady. Pomoc przychodzi z nieoczekiwanej strony. Jest większa siła od Twojej dotychczasowej odwagi. Ta siłą jest sam Bóg!
3. Oddać problem i siebie Bogu
| Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga na ile Go pojmujemy. |
Wielu z nas zatrzymuje się i walczy z objawami problemów, nie rozpoznając przyczyny ich powstania, zamiast oddać je w ręce Boga. Dlatego w kroku trzecim decydujesz się na dużą odwagę i powierzasz siebie Bogu jako sile największej.
4. Wreszcie siebie poznać
| Zrobiliśmy radykalny i odważny rachunek moralny w głębi duszy. |
Dopiero teraz przy czwartym kroku wzrasta Twoja gotowość by przyjrzeć się samemu sobie. Inwentaryzacja jest Twoim obrachunkiem. Pozwala zobaczyć to co pozytywne i co negatywne w nas. Wzrasta tendencja do rezygnacji z zaprzeczania przed sobą samym o istnieniu problemu.
5. Nareszcie stanąć w prawdzie
| Bez ukrywania wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów. |
To coś znaczy – wypowiadać prawdę o sobie samym przed innym człowiekiem. Żeby ta prawda stała się bardziej uchwytna, nie zakładaj żadnej osobistej obrony. Do tego trudnego kroku, motywuje Cię podstawowa prawda: „Jesteś tak samo chory jak Twoje przemilczane tajemnice.”
6. Gotowy do zmian
| Staliśmy się całkowicie gotowi, by Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru. |
Nie możesz wymusić zmian w głębi jądra Twojej duszy. Najpierw musi wzrosnąć Twoja rzeczywista gotowość.
7. Zezwolić na przemianę
| Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki. |
Chodzi o decyzję Twojej woli, żeby pozwolić Bogu z Jego możliwościami pracować nad Tobą. Krok trzeci i powrót do niego, dopomoże Ci w pogłębieniu uporządkowania Twoich spraw.
8. Zaprowadzić porządek w rzeczach
| Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim |
Tutaj znajdujesz w końcu odwagę i siłę, żeby stosunki znowu były w porządku, zgodnie z Twoimi oczekiwaniami. W tym pierwszym kroku idzie o gotowość do zmian ku lepszemu, żeby znowu wszystko było dobrze.
9. Nareszcie znowu dobrze
| Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniło by to ich lub innych. |
Przy przemianie działa w praktyce, lecząca i zmieniająca siła wybaczania. Ważna przy tym jest nieustraszona konfrontacja z Twoją przeszłością, z nie wyjaśnionymi zaburzonymi stosunkami i wiecznie podsycanymi konfliktami.
10 . Koncepcja – „Natychmiast”
| Prowadzimy nadal systematycznie obrachunek moralny z miejsca przyznając się do popełnianych błędów. |
„Koncepcja-Natychmiast” obowiązuje szczególnie w spojrzeniu na nieprzyjemne uczucia i doświadczenia względnie czyny, które niosą z sobą przykre doznania. Przez 10 krok uczysz się dostrzegać trzy ważne sprawy: nieustraszone dokonywanie obrachunku, przepraszania i wybaczania. Aby pozostawać na nowej drodze, decydujące jest reagowanie natychmiast, gdy tylko poczujesz, że wpadasz w stare koleiny Twoich problemów.
11. Utrzymać łączność z Bogiem
| Dążyliśmy poprzez modlitwę i naszą medytację do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, na ile Go pojmujemy, prosząc jednocześnie o poznanie jego woli wobec nas oraz siłę, do jej spełnienia. |
To, co zostało wyuczone w 10 kroku, musi być w 11 kroku bezwzględnie uzupełniane, tylko z pomocą Bożą pozostaniesz wystarczająco czujny, żeby „natychmiast” (10 Krok) zareagować, lub żeby „natychmiast” otworzyć się na Bożą miłość, gdzie to jest konieczne. Tu zostanie wyćwiczone ukierunkowanie na Boga, jako rozstrzygająca postawa życia. Uczysz się codziennie konkretnie żyć krokami 2 i 3.
12. Stać się świadkiem
| Przebudzeni duchowo w rezultacie tych Kroków, staraliśmy się nieść posłanie innym ludziom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach. |
Kto przewędrował całą tę drogę, rozpalił się , żeby innym przekazać te bogate doświadczenia, Będziesz pokornie opowiadał co Ci się wydarzyło. Równocześnie uświadamiasz sobie że na tej drodze pozostaniesz przez całe życie i możesz być pewien, że nie wrócą trudności. Twoja duchowa czujność będzie Cię we właściwym czasie ostrzegać. Ta wiedza nauczy Cię pokory.
Źródło: Podręcznik „Wreszcie żyć – 12 kroków ku pełni życia” w tłum. ks. Romualda Jaworskiego
Informacje nt. programu i warsztatów:
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6)
„Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę:
Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!”
(Mk 16,15)
„Nie bój się, wierz tylko!” (Mk 5,36)
– do Marty siostry Marii I Łazarza:
„Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?” (J 11,25-26)
– do kobiety kananejskiej:
„O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie,
jak chcesz!” (Mt 15,28)
– do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
„Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!” (Łk 7,37.50)– do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
„Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła” (Łk 17,19)
– do kobiety cierpiącej na krwotok:
„Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła” (Mt 9,22)
– do niewidomego Bartymeusza:
„Idź, twoja wiara cię uzdrowiła” (Mk 10,52)
Obietnica Chrystusa:
„Kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki” (J 8,51)
…
To może być także Twoje zmartwychwstanie
– zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Matka Boska Leśniowska
Ty coś domem, o którym się śniło
Matko Boska Leśniowska
Miej w opiece każdziutką miłość
Matko Boska leśniowska
Słowa Pana Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości:
„Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego
i nie będziecie pili Krwi Jego,
nie będziecie mieli życia w sobie” (J 6, 53)
Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Prezentacja Alicji i Marzeny: http://bit.ly/2uHQ2Lt
Referat Andrzeja: http://bit.ly/2t7Cswv
Prezentacja Andrzeja: http://bit.ly/2u9uLZw
Program konferencji: http://bit.ly/2tembWC
Link do nagrania – VIDEO: https://youtu.be/VKGB4GpQkSY
Link do nagrania – AUDIO: https://archive.org/details/sycharki
Czy wolno katolikowi zgodzić się na rozwód?
– o. prof. Jacek Salij OP
Jak wrócić do sakramentalnego małżonka?
Kryzys małżeński – pytania i odpowiedzi
„Dla Boga nie ma nic niemożliwego” (Łk 1,37)
Zaczynając od nowa
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami…
On nie może was „rozwieść”.
To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym „TAK”,
ale jest mnóstwem „tak”,
które wypełniają życie, pośród mnóstwa „nie”.
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Michel Quoist
Westerplatte
„Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych” – Jan Paweł II.
Ciężki krzyż
„Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka” – ks.dr Marek Dziewiecki.
Bitwa toczy się o nasze serce
Tożsamość mężczyzny i kobiety
Co to znaczy „moja była żona”?
