Charyzmatem Wspólnoty Trudnych Małżeństw SYCHAR jest dążenie jej członków do uzdrowienia sakramentalnego małżeństwa, które przeżywa kryzys. Współpracując z Jezusem Chrystusem – Bogiem, w każdej sytuacji nawet, po ludzku patrząc, beznadziejnej możliwe jest odrodzenie małżeństwa. Dla Boga bowiem nie ma rzeczy niemożliwych. Prawda o mocy sakramentu oznacza, że nawet, jeśli małżonkowie nie potrafią ze sobą być i odchodzą w stan separacji, czyli oddzielnego mieszkania, to ich małżeństwo – Sakramentalne Przymierze małżonków z Bogiem – trwa nadal. Nadal są mężem i żoną, i jako tacy staną przed Bogiem. Sakrament małżeństwa jest darem Boga, który daje małżonkom siłę odtwarzania wspólnoty małżeńskiej właściwie w każdej sytuacji.

Charyzmat Wspólnoty można streścić w zdaniu: Każde sakramentalne małżeństwo (nawet po rozwodzie i gdy współmałżonek jest w drugim związku) ma szanse się odrodzić, gdyż każdy sakramentalny małżonek ma szanse otworzyć się na łaskę nawrócenia i wypełnienia przysięgi małżeńskiej.

Charyzmat Wspólnoty jest odpowiedzią na dar powołania małżeńskiego (*) dany przez Boga małżonkom w sakramencie małżeństwa. Sakrament ten wzywa małżonków sakramentalnych, aby być przed światem i współmałżonkiem znakiem miłości, jaka łączy Pana Jezusa i Kościół. Odpowiadając na to wołanie Boga, płynące z powołania małżeńskiego, małżonkowie sakramentalni dążą do wypełniania przysięgi małżeńskiej w każdej sytuacji, w jakiej znalazło się ich małżeństwo. Wezwanie do wzrostu w miłości małżeńskiej w każdej sytuacji wynika z pragnienia naśladowania miłości Pana Jezusa do Kościoła – Pana Jezusa, który nas kocha i dąży do zjednoczenia z nami – członkami Jego ciała, również wtedy, gdy Go zdradzamy i odchodzimy od Niego.

We Wspólnocie Sychar małżonkowie wierzą w to, że „Dla Boga nie ma bowiem nic niemożliwego” (Łk 1,35-37). Pan Bóg daje dość łaski, żeby uzdrowić wszystkich sakramentalnych małżonków, uzdolnić ich do wypełnienia przysięgi małżeńskiej w każdej sytuacji kryzysu (nawet gdy doświadczają przemocy lub są po rozwodzie i w niesakramentalnych związkach, w których są dzieci), jeśli tylko pójdą drogą rozwoju osobowego, drogą nawrócenia, otworzą się na współpracę z Bogiem, na Jego łaskę sakramentu małżeństwa.

Małżonkowie we Wspólnocie Sychar, mimo kryzysu ich małżeństwa, chcą wzrastać w coraz większej miłości do Boga i do współmałżonka. Czerpiąc codzienną radość życia, z jak najlepszych relacji z Bogiem i innymi ludźmi, dążą do pojednania ze współmałżonkiem, twórczo wykorzystując czas kryzysu, separacji, aby być dla współmałżonka znakiem miłości Boga do niego, przykładem rozwoju duchowego, emocjonalnego, intelektualnego, fizycznego, zawodowego, itp. Małżonkowie we Wspólnocie realizują te dążenia poprzez wspieranie siebie nawzajem w różnych grupach samopomocowych (np. w Ogniskach, grupach 12 krokowych, mityngach, spotkaniach modlitewnych na Skype, na internetowym Forum Pomocy, podczas rekolekcji, „Wakacji z Sycharem”, pielgrzymek, etc.). Spotkania Wspólnoty są otwarte dla wszystkich małżonków sakramentalnych. Osoby uczestniczące w spotkaniach Wspólnoty mogą zapoznać się z jej charyzmatem, mogą go przyjąć i zgodnie z nim żyć.

Wspólnota proponuje drogę wiary w uratowanie każdego sakramentalnego małżeństwa w każdej sytuacji kryzysu małżeńskiego. Pan Bóg jako najważniejszy świadek i pierwszy obrońca małżeńskiego przymierza małżonków sakramentalnych zawsze i w każdej sytuacji widzi razem, o czym świadczą Jego słowa zapisane w Ewangelii św. Mateusza: „A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela” (Mt 19, 6; por. Rdz 2,24; Mk 10,6-9; Ef 5,31). Przysięga małżeńska w jednakowym stopniu obowiązuje wszystkich sakramentalnych małżonków – tych co skrzywdzili i tych, co zostali skrzywdzeni. W przysiędze nie ma klauzul dodatkowych warunkujących jej ważność. W małżeństwie sakramentalnym małżonkowie wypełniają wolę Bożą, gdy realizują w codziennym życiu słowa przysięgi, którą przed Bogiem sobie składali: „(…) ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci”. W tych słowach zapisana jest wola Boża dotycząca każdego sakramentalnego małżonka. Pan Jezus chce uzdrowić każde bez wyjątku sakramentalne małżeństwo, także po rozwodzie i gdy współmałżonek jest w niesakramentalnym związku, w którym są dzieci (www.znowu-razem.sychar.org), gdyż od momentu ślubu jest z małżonkami w niezmiennym i nierozerwalnym przymierzu.

Wspólnota stanowczo sprzeciwia się mentalności rozwodowej, występowaniu o rozwód, wyrażaniu zgody na rozwód i pomaganiu w rozwodach, gdyż nie wolno nikomu proponować i akceptować łamania przysięgi małżeńskiej złożonej wobec Boga i człowieka. Gdy miłość jest chora nie zabija się jej, tylko leczy.

(*) „Warto jednak nie zapominać, że dary Boże lubią być trudne i przez to nie stają się mniejszymi darami. Krótko mówiąc, trudna żona, trudny mąż też jest darem Bożym i to jest wielki temat do przepracowania. Bo jeżeli ten mój mąż, ta moja żona ewidentnie mnie krzywdzi, gorzej, jeśli krzywdzi nasze dzieci… Oczywiście, takie czy inne żale obiektywnie wolno mi mieć – ale jednocześnie muszę pamiętać, że ten właśnie mąż, żona jest darem Bożym. Bo to, co w danej osobie jest niedobrego, niepożądanego, to nie jest darem Bożym – ale sama osoba jest darem Bożym” (o. prof. Jacek Salij OP „Małżeństwo jest święte”, s. 66 – www.malzenstwo-jest-swiete.sychar.org).

„Małżeństwo jest drogą świętości, nawet wtedy, gdy staje się drogą krzyżową” (św. Jan Paweł II).