Nieślubne dzieci
1. Życzenia Wielkanocne
Z okazji radosnych Świąt Zmartwychwstania Pana Jezusa pragnę w swoim imieniu i ks. Pawła Dubowika – Krajowego Duszpasterza WTM Sychar oraz członków Rady Wspólnoty złożyć Wam najserdeczniejsze życzenia. Wszystkim Sycharkom, w tym gronie opiekunom duchowym naszych Ognisk, sympatykom i współpracownikom życzymy, aby Pan Jezus przyszedł do naszych serc z mocą swojego błogosławieństwa, z nadzieją, miłością, radością jaką przeżywała Maria Magdalena, kiedy ujrzała Zmartwychwstałego Pana.
Niech nasze życie i decyzje zawsze będą zgodne z wolą Zbawiciela, który z niewysłowionej miłości na Golgocie oddał swoje ziemskie życie za nasze zbawienie. Niech moc Chrystusowego zmartwychwstania przyniesie nam siłę do powstawania z naszych grzechów, pokonywania trudności i pozwoli z ufnością patrzeć w przyszłość – zawsze z nadzieją, że nie ma sytuacji bez wyjścia!
Życzymy nieustannej wiary w słowa Chrystusa: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Każdy, kto wierzy we Mnie, to choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?” (J 11,25-26).
Chrystus zmartwychwstał, byśmy i my zmartwychwstali razem z naszymi współmałżonkami! Alleluja! Pan Jezus żyje i jest pośród nas! (Mt28,1-15; Mt28,18-20; Mk16,1-20; Łk24,1-53; J20,16-23; J21,1-19; 1Kor15,1-8; Dz1,3-11; Dz9,1-19). Zbawiciel, który otworzył nam i naszym współmałżonkom Niebo (*) pragnie uzdrowienia naszego małżeństwa, chce byśmy uczyli się od Niego prawdziwej miłości, która uzdrawia – miłości wiernej, cierpliwej, bezwarunkowej, ofiarnej, mądrej, przebaczającej, otwartej na pojednanie. Pragnie się z nami jednoczyć tak całkowicie aż po wieczność w Niebie (*), o którym św. Paweł pisze: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2, 9).
Celem Sycharków jest znaleźć się w Niebie po śmierci razem z naszym współmałżonkiem. 🙂
Życzymy błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego!
Słowo na Wielkanoc dla członków WTM Sychar oraz opiekunów duchowych Ognisk, od Krajowego Opiekuna Duchowego Sychar księdza Pawła Dubowika – https://youtu.be/TCbmxlJAINE
(*) Jak wygląda Niebo? – http://www.niebo.sychar.org
2. PAMIĘTAMY 2 kwietnia 2005 21:37 – https://www.facebook.com/sychar/posts/4173666525991417
Św. Jan Paweł II:
„Nie lękajcie się żyć wbrew obiegowym opiniom i sprzecznym z Bożym prawem propozycjom. Odwaga wiary wiele kosztuje, ale wy nie możecie przegrać miłości! Nie dajcie się zniewolić! Nie dajcie się uwieść ułudom szczęścia, za które musielibyście zapłacić zbyt wielką cenę, cenę nieuleczalnych często zranień lub nawet złamanego życia! Pragnę wam powtórzyć to, co kiedyś już powiedziałem do młodzieży: «Tylko czyste serce może w pełni kochać Boga! Tylko czyste serce może w pełni dokonać wielkiego dzieła miłości, jakim jest małżeństwo! Tylko czyste serce może w pełni służyć drugiemu. Nie pozwólcie, aby zniszczono waszą przyszłość. Nie pozwólcie odebrać sobie bogactwa miłości. Brońcie waszą wierność; wierność waszych przyszłych rodzin, które założycie w miłości Chrystusa»” – Jan Paweł II, 1988r.
„Miłości bez Krzyża nie znajdziecie, a Krzyża bez Miłości nie uniesiecie”.
3. Świadectwo Marcina: „Czy jest coś lepszego niż zbawienie?” – https://www.kryzys.org/viewtopic.php?f=14&t=4026&start=30#p331005 i „Zaufaj Panu już dziś” – https://www.kryzys.org/viewtopic.php?f=14&t=4026&sid=1ce72bd09bb2e3496b3912ada265c33c&start=45#p332218
4. Świadectwo Zbyszka i Moniki „Co ja tutaj robię?” – https://fundacjakornice.pl/aktualnosci/40/view/co-ja-tutaj-robie.html
1. Książka „Sychar. Znowu razem. Jak wrócić do sakramentalnego małżonka, wychowując nieślubne dzieci? Świadectwa”.
W księgarniach można już kupić nowe poszerzone 2. wydanie książki „Sychar. Jak kochać nieślubne dzieci? Powroty z niesakramentalnych związków. Świadectwa”. To nowe wydanie książki ma zmieniony tytuł: „Sychar. Znowu razem. Jak wrócić do sakramentalnego małżonka, wychowując nieślubne dzieci? Świadectwa”.
Okładki i spis treści: http://sychar.org/wp-content/uploads/2019/03/sychar.znowu-razem.pdf
Książkę można zamówić m.in. w księgarni: http://www.tolle.pl/pozycja/sychar-znowu-razem
2. Prośba o darowizny i 1% podatku – KRS 0000288792
Bardzo prosimy o wpłaty 1% podatku na nasze Stowarzyszenie, które posiada status organizacji pożytku publicznego. W deklaracji PIT wystarczy wskazać nasze Stowarzyszenie wpisując numer KRS: 0000288792.
Prosimy również o wpłacanie darowizn na konto Stowarzyszenia – http://stowarzyszenie.sychar.info/konto
Stowarzyszenie Trudnych Małżeństw SYCHAR
ul. Skaryszewska 12
03-802 Warszawa
„Darowizna na cele statutowe Stowarzyszenia”
PKO BP Oddział 9 w Warszawie
Nr konta: 54 1020 1097 0000 7102 0142 7392
Nasze Stowarzyszenie nie prowadzi działalności gospodarczej, środki do działalności pozyskuje z darowizn. Osoby działające w Stowarzyszeniu nie pobierają przy tym żadnego wynagrodzenia. Wszystkie środki przeznaczone są na działania statutowe mające na celu ratowanie małżeństw.
1. „Powrót do sakramentalnego małżonka a dobro dziecka z niesakramentalnego związku” – dr Alicja Zagrodzka
Dziecko, którego rodzice się rozstają, na ogół bardzo z tego powodu cierpi, niezależnie od tego, czy jego rodziców łączył sakrament małżeństwa, czy też nie. A jednak konsekwencje tej decyzji, jakie ponosi dziecko, to znacznie więcej niż samo cierpienie. Rodzice mają wpływ na stany emocjonalne swojego dziecka, ale wychowanie nie sprowadza się do emocji. Jestem przekonana, że przekazujemy naszym dzieciom kapitał: materialny, ale też intelektualny, fizyczny, psychiczny, moralny, duchowy – i decyzje rodziców wpływają na to, jakie „wyposażenie” otrzyma dziecko w każdym z tych wymiarów. Konsekwencje rozstania rodziców, jakie ponosi dziecko, obejmują przeważnie wszystkie te wymiary i są różne w zależności od rodzaju rozstania: inne, kiedy rodzice są małżonkami i jedno z nich wchodzi w związek niesakramentalny, inne, kiedy rodzice są w związku niesakramentalnym i jedno z nich wraca do swojego sakramentalnego małżonka. Jeszcze inne konsekwencje ponosi dziecko, którego rodzice są w związku niesakramentalnym i są katolikami, ale nie decydują się na rozstanie, chociaż żyje porzucony małżonek jednego z nich (i ewentualnie dziecko lub dzieci z tego małżeństwa).
Przyjrzyjmy się najpierw tej ostatniej sytuacji: załóżmy, że jakiś mężczyzna miał żonę, porzucił ją (powiedzmy, że nie mieli dzieci, choć przecież często zdarza się, że jest inaczej), wszedł w związek niesakramentalny i że w tym związku przyszło na świat dziecko. Ojciec ten jest katolikiem i chciałby wrócić do żony, ale nie robi tego ze względu na dziecko. Jakie konsekwencje tej decyzji ponosi dziecko? Niektóre konsekwencje dla jego życia psychicznego są korzystne: dziecko wychowuje się w pełnej rodzinie, więc ma na co dzień oboje rodziców, może też obserwować ich w roli partnerów. Jednocześnie jednak to samo dziecko ponosi wiele strat, nawet w sferze emocjonalnej: trudno powiedzieć, że jego świat jest stabilny, niezmienny, bezpieczny, przewidywalny, bo tata już raz kogoś porzucił, więc właściwie wszystko może się zdarzyć (nie bez powodu kolejne związki rozpadają się częściej niż pierwsze). Ma rodziców, których coś łączy, ale też i coś bardzo dzieli – w skrajnym wypadku łączy ich tylko wspólne dziecko, a to zdecydowanie za mało dla udanego związku i zdecydowanie za dużo na barki dziecka. Ma też tatę (a może i mamę) z konfliktem wewnętrznym – człowiek, który łamie własną przysięgę małżeńską (i ten, który zabiera komuś innemu małżonka), płaci za to jakąś cenę w sferze psychicznej. W wymiarze moralnym dziecko to dostaje złe wzorce, przez co może być mu trudniej w przyszłości założyć trwałą rodzinę – bo jak mają wychować dziecko do wierności i miłości rodzice, którzy sami nie są wierni i żyją w cudzołóstwie? Może być mu też trudniej o silną wiarę w Boga, bo jak mają wychować dziecko do wiary ludzie, którzy żyją niezgodnie z własną wiarą? Jeśli rodzice swoim życiem zaprzeczają wartościom, mogą wiele o nich mówić, ale i tak pozostaną w tym zakresie niewiarygodni. W wymiarze duchowym dziecko nie dostaje od rodziców takiego błogosławieństwa, jakie dostałoby, gdyby rodzice ci żyli zgodnie z prawem Bożym i przystępowali do sakramentów – bo niewątpliwie trudniej błogosławić dziecku i przekazywać mu miłość Bożą, jeśli się na co dzień łamie przykazania.
Gdyby jednak ten mężczyzna zdecydował się wrócić do żony, jego dziecko ze związku niesakramentalnego prawdopodobnie przeżyje duży wstrząs emocjonalny. Może się też zdarzyć (jeśli zostanie z mamą), że nie będzie już odtąd żyło w pełnej rodzinie, a na pewno nie będzie już więcej widziało swoich rodziców razem i to może być dla dziecka bardzo bolesne. Jednocześnie jednak w wymiarze moralnym i duchowym dziecko odniesie korzyść: ojciec ma teraz szansę przekazać mu i wartości, i Boże błogosławieństwo.
Kochając dziecko, chcemy, żeby było szczęśliwe, chcemy dać mu jak najwięcej dobra. Czasami jednak musimy dokonać wyboru między dobrem tego lub innego rodzaju. Warto sobie chyba w takiej sytuacji odpowiedzieć na pytanie, jaka jest moja definicja szczęścia? Na jakim rodzaju dobra najbardziej mi zależy, co najbardziej chcę dziecku dać, do czego najbardziej chcę je wychować? Co jest dla mnie najważniejsze w wychowaniu – czy to, żeby dziecko za wszelką cenę uniknęło cierpienia, trudnych przeżyć, dużych zmian, czy to, żeby nauczyło się wiary, wierności, miłości? Czy zależy mi na zbawieniu dziecka i jak bardzo? Czy cierpienie jest najgorszą rzeczą, jaka może spotkać człowieka, również dziecko? A jeśli za cenę uniknięcia cierpienia spotka je zgorszenie, czyli skierowanie go ku złu, „pogorszenie” go – to więcej zyska czy straci?
To nie są łatwe pytania, zwłaszcza, że w sytuacji, kiedy dochodzi do takich wyborów, od odpowiedzi rodzica zależą losy dziecka. Stojąc na rozstaju dróg i szukając drogowskazów, można skorzystać z mądrości Sokratesa, który był przekonany, że człowiek, który naprawdę i dogłębnie poznał w życiu dobro moralne, w sytuacji konfliktu wewnętrznego wybierze to właśnie dobro, a jeśli je wybierze, będzie szczęśliwy, nawet gdy będzie cierpiał. Jeśli potraktować jako drogowskaz nauczanie Jezusa, to Jego Ewangelia opowiada o wychowaniu do miłości, która w połączeniu
z wiarą umożliwia nam skorzystanie ze zbawienia – takie są priorytety pedagogiczne Jezusa: „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?” (Mt 16, 26).
Historia daje przykłady osób, które poniosły w dzieciństwie dużą stratę i w związku z tym bardzo cierpiały, ale były wychowane w ładzie moralnym, w wierze i miłości, i to cierpienie nie zaszkodziło ich duszy, ani nawet, jak się zdaje, psychice – tak było chociażby z wcześnie osieroconym przez matkę Karolem Wojtyłą, późniejszym papieżem Janem Pawłem II. Czas pokaże, czy tak się stało również z dziećmi Sycharków, których losy są opisane są w książce pt. „SYCHAR. Jak kochać nieślubne dzieci? Powroty z niesakramentalnych związków”.
dr Alicja Zagrodzka
Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. M. Grzegorzewskiej
w Warszawie
2. Kto jest rodziną? – świadectwo Agaty
Mam na imię Agata. W związku sakramentalnym jestem od 8 lat. Nie mamy dzieci. Od 5 lat w separacji nieformalnej. Mąż żyje z inną kobietą, razem mają dziecko.
Kryzys małżeński rozpoczął się już 1 rok po ślubie, czułam, że mój mąż oddala się ode mnie psychicznie i fizycznie, ale nie zdawałam sobie sprawy z wagi problemu, z tego, że może przerodzić się to w poważny kryzys. Jako młoda żona, ufna i kochająca myślałam, że wszystko samo się rozwiąże, ułoży, że to tylko chwilowe trudności. Czas płynął, a nasze relacje nie ulegały poprawie, mimo wielu starań, a wręcz było coraz gorzej. Coraz mniej czasu dla siebie, brak wspólnych rozmów, nieumiejętność komunikacji, wszystko oddalało nas od siebie. Na tamten czas nie wiedziałam, że to właśnie był kryzys, który wymagał dobrej diagnozy i odpowiedniego szybkiego leczenia. Wszystkiego zabrakło. Kiedy zostałam sama było mi bardzo źle. Byłam bardzo poraniona, pełna żalu, goryczy, bólu, cierpienia, poczucia skrzywdzenia, poczucia winy, poczucia straty. Pełna buntu, braku akceptacji, niezgody na to wszystko, co mnie spotkało. Czułam straszną bezsilność i bezradność. Zastanawiałam się co dalej? Jak będzie wyglądać moje życie? Szukałam odpowiedzi na wiele nurtujących mnie pytań. Dlaczego mój mąż mnie zdradził? Dlaczego mnie już nie kocha? Jak pomóc sobie? Jak naprawić małżeństwo? Zaczęłam się modlić, prosić Pana Boga o pomoc i szukać pomocy dla siebie i swojego małżeństwa. Trafiłam przypadkiem do księdza Jana Pałygi, a on zaproponował mi program „Wreszcie żyć – 12 kroków ku pełni życia” i Wspólnotę Trudnych Małżeństw SYCHAR. I tak się zaczęła przygoda z Panem Bogiem. Teraz już wiem, że On mnie poprowadził, On mi wskazał drogę. Nie ma przypadków, wszystko jest po coś!
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził (praca, zaganianie, brak czasu dla siebie, nieumiejętność komunikacji) i przechodzi (brak relacji i wspólnych kontaktów, związek męża z inną kobietą) uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Miłość to nie uczucie, to nie zakochanie, to zobowiązanie, to trwanie na dobre i na złe. Zawierając związek małżeński byłam tego świadoma i nadal jestem. Ludzie się rozchodzą, rozwodzą bo oziębły uczucia, ale przecież nie przyrzeka się uczuciom, bo one się zmieniają, ewoluują podczas całego życia. Przyrzekałam konkretnej osobie, mojemu mężowi, podjęłam decyzję, że będę z nim na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Wierzę głęboko, że wszystko można naprawić, wierzę w uzdrowienie mojego małżeństwa. Czekam na powrót męża. Pragnę być wierna Panu Bogu i swojemu mężowi. Wierzę w to, że każde sakramentalne małżeństwo jest do uratowania. Zawsze kochałam swojego męża, kocham i będę kochać mimo wszystko. Pomimo trudu jaki doświadczam wiem, że nie jestem sama. Bóg daje zrozumienie i silę. Wszystko oddaję Panu Bogu, od Niego uczę się miłości i ją czerpię, od Niego uczę się jak kochać i wybaczać mimo wszystko.
Nadal jest wiele pytań, na które poszukuję odpowiedzi… Często zadaję sobie pytanie:
– Kto jest rodziną, ja i mój mąż, którzy złączeni jesteśmy sakramentem małżeństwa, czy ta kobieta, mój mąż i to dziecko?
– Czy mam prawo, w mojej sytuacji, walczyć o męża, dążyć do pojednania?
– Czy dziecko ma być przeszkodą, żebyśmy mogli się ze sobą pojednać i do siebie wrócić?
– Czy mój ukochany mąż ma moralne prawo usprawiedliwiać swoje pozostawanie w niesakramentalnym związku ze względu na dziecko?
– Czy inni katolicy (rodzina, znajomi, bliscy) mają moralne prawo doradzać pozostawanie w niesakramentalnym związku np. dla dobra dziecka z tego związku?
Te pytania szczególnie są dla mnie ważne, bo bardzo dotykają mnie osobiście.
Po dwóch latach rozłąki mój mąż chciał do mnie wrócić, po jakimś czasie okazało się jednak, że ta kobieta jest w ciąży. Wszystko znowu zawirowało. Mój mąż miał bardzo dużo dylematów, bardzo trudno było mu podjąć decyzję. Mimo mojego wybaczenia i gotowości przyjęcia, pokochania i pomocy w wychowaniu dziecka, gdyby zaszła taka konieczność, mąż został jednak z tą kobietą. Myślę, że w dużej mierze pomogły mu w tym, utwierdziły w swoich przekonaniach, porady innych, bliskich osób, poniekąd wierzących i praktykujących. Najczęstsze to: dziecko ważniejsze, liczy się dobro dziecka, odpowiedzialność za dziecko… itp. I to mnie boli!!! A co z odpowiedzialnością za żonę, małżeństwo? Ważne jest dla mnie zdanie Kościoła Katolickiego w tej mojej sprawie i podobnych. Z Panem Bogiem.
Agata
Polecamy w tym temacie również:
Ks. Aleksander Woźny – List do parafianina, który zawarł ponowny związek cywilny – http://sychar.org/2017/10/24/list-do-parafianina-ktory-zawarl-ponowny-zwiazek-cywilny/
Pan Jezus chce uzdrowić każde bez wyjątku sakramentalne małżeństwo po rozwodzie – http://sychar.org/pan-jezus-chce-uzdrowic-kazde-sakramentalne-malzenstwo-po-rozwodzie/
ZAPRASZAMY do wysłuchania fragmentu konferencji ks. Marka Dziewieckiego poświęconego sprawie warunków przystępowania do Komunii św. w przypadku sakramentalnych małżonków żyjących w niesakramentalnych związkach, w których mają dzieci. Link do nagrania – https://youtu.be/shEnNnhbtmk . Całość nagrań konferencji ks. Marka Dziewieckiego pod adresem: https://www.youtube.com/playlist?list=PLobUwltc9GBZGxharMNL0cx-Qg6JjkmzS .
Miłość małżeńska jest ważniejsza od miłości rodzicielskiej, gdyż wynika z Bożego porządku miłości, który podaje św. Tomasz z Akwinu i z nauki Kościoła katolickiego o sakramentach św. Jaki wzorzec miłości, wiary i wychowania dają swoim dzieciom cudzołożący rodzice, łamiący swoją sakramentalną przysięgę, zdradzający swojego sakramentalnego współmałżonka – jaki dają im wzorzec miłości, wiary i wychowania? Jak mają wychować dziecko do wierności i miłości rodzice, którzy sami nie są wierni i żyją w cudzołóstwie? Jeśli rodzice swoim życiem zaprzeczają wartościom, jako nauczyciele wartości są niewiarygodni. Co możemy w tym zakresie dać dziecku, jeśli na co dzień w jego obecności łamiemy przykazania? Czy możemy usprawiedliwiać życie w grzesznym związku ze względu na dzieci, gdy je tym swoim grzesznym życiem de facto gorszymy i krzywdzimy?
Polecamy również publikacje poruszające ten temat:
1. List do parafianina, który zawarł ponowny związek cywilny autorstwa Sługi Bożego ks. Aleksandra Woźnego (kandydata na ołtarze z Archidiecezji Poznańskiej): http://sychar.org/2017/10/24/list-do-parafianina-ktory-zawarl-ponowny-zwiazek-cywilny/
2. Dobro dziecka – fragment konferencji na KUL: https://youtu.be/xMKom7IuqLU
3. Dobro dziecka – ks. Piotr Pawlukiewicz: https://youtu.be/lg6o-gKfYf8
4. Fałszywe poczucie odpowiedzialności – prof. Jan Grosfeld: https://youtu.be/_fKXKShfYJ8?t=19s i https://youtu.be/uqSb8Wj4t7o
5. Audycja dla małżonków i rodziców w „Radiu Maryja” z udziałem Sycharków pt. „Towarzyszenie małżonkom sakramentalnym po rozwodzie” 12-09-2017: http://www.radiomaryja.pl/multimedia/audycja-dla-malzonkow-rodzicow-towarzyszenie-malzonkom-sakramentalnym-rozwodzie/
6. Świadectwa małżonków przed i po rozwodzie. Zapraszamy do czytania i składania podobnych świadectw: http://sychar.org/swiadectwa-malzonkow/
7. Duszpasterstwo małżeństw w kryzysie: https://prasa.wiara.pl/doc/4635659.Duszpasterstwo-malzenstw-w-kryzysie
Warto wysłuchać/obejrzeć: http://sychar.org/niesakramentalni
Poniżej zamieszczamy tekst autorstwa Sługi Bożego ks. Aleksandra Woźnego – kandydata na ołtarze z Archidiecezji Poznańskiej – http://www.aleksanderwozny.archpoznan.pl . Tekst pt. „Bóg rozłącza małżeństwa tylko przez śmierć” znajduje się w naszej broszurze Sycharowskiej. Był on wcześniej opublikowany w dwumiesięczniku “Miłujcie się!” (nr 2/2015, s. 28-29) – https://milujciesie.pl/jesli-przyjdzie-pokusa-rozwodu.html . List do parafianina, który zawarł ponowny związek cywilny zawiera słowa pełne radykalizmu ewangelicznego wypływające z troski o prawdziwe dobro drugiego człowieka, o jego zbawienie.
„Bóg rozłącza małżeństwa tylko przez śmierć”
Drogi Bracie, od dobrej istoty dowiedziałem się o Pańskich powikłaniach […]. Uważam, że jestem zobowiązany Panu pomóc. Przede wszystkim w zrozumieniu sytuacji, a następnie w znalezieniu tych sił, które mogą Panu pomóc z niej się wydostać.
Zawarł Pan ważne małżeństwo z pierwszą żoną i jest Pan z nią związany, bez względu na to, czy jeszcze chcecie żyć ze sobą, czy już nie. Nie Wyście się złączyli, ale złączył Was Bóg, a Bóg rozłącza małżeństwa tylko przez śmierć.
Wobec powyższego kobieta, z którą Pan się później złączył i ma z nią troje dzieci, nie jest Pańską żoną i nazywanie jej żoną, a siebie mężem będzie zawsze pustym słowem.
Nielogicznie byłoby myśleć, że mógłby Pan wejść do nieba, nie przyjąwszy uprzednio takich samych zapatrywań, jakie ma Pan Bóg, bowiem wtedy nawet w niebie czułby się Pan nieswojo, czyli nie byłby Pan szczęśliwy. Niebo nie byłoby dla Pana niebem.
Co wobec powyższego winien Pan zrobić w swojej sytuacji? Przede wszystkim trzeba przestać uznawać tę tak zwaną drugą żonę Pana za prawowitą małżonkę, to znaczy nie żyć z nią jak z żoną. Pan ją kocha? Miłość to przecież znaczy komuś dobrze życzyć i dobrze czynić. A namawianie kogoś do grzechu, narażanie go na potępienie, gdyby w tym grzechu umarł, to jest miłość pozorna, właściwie samolubstwo. Należy więc, żeby Pan tę kobietę, z którą się związał, zaczął naprawdę kochać, to znaczy dobrze jej życzył, ratując ją od potępienia przez to, że skłoni ją Pan do rozejścia się.
A co ma stać się z dziećmi? A co dzieje się z dziećmi Pana i Pańskiej żony? Z prawa naturalnego oboje rodzice mają obowiązek nie tylko dbać o dzieci, wyżywić je i ubrać, ale także wychować. Na czym polega wychowanie? Na pouczaniu i przykładzie do dobrego, a ściślej na nauczaniu dzieci miłości prawdziwej. Kogo dzieci mają kochać? Tego, kto jest najgodniejszy miłości – Boga. A ponieważ Pan Bóg życzy sobie, byśmy także kochali bliźnich, choć oni nieraz nie są tego warci, dziecko powinno uczyć się kochać Boga i bliźniego. Czy ojciec lub matka, którzy nie kochają Boga, nie kochają siebie nawzajem (bo są dla siebie pokusą do grzechu, odciągają cudzego męża od żony, względnie na odwrót), mogą swoje dzieci nauczyć miłości Boga i bliźniego? Tacy rodzice mogą być tylko „żywicielami” swych dzieci, ale nie wychowawcami. Mogą oni dzieci „tresować”, przyzwyczajać do zewnętrznego porządku, ale nie mogą wychowywać. Jeżeli naprawdę Pan czy żyjąca z Panem kobieta, matka Pańskich trojga dzieci, kochacie je, musicie przestać gorszyć je tym, że razem mieszkacie. Musicie więc rozejść się i tym dać dobry przykład, że choć ludzką rzeczą jest zgrzeszyć ze słabości czy zaślepienia, to można z grzechem zerwać. Natomiast trwać w grzechu i tłumaczyć się, że nie można przestać grzeszyć, jest rzeczą szatańską.
Jeżeli Pańska tak zwana druga żona naprawdę Pana kocha, powinna pójść za inicjatywą Pana i cieszyć się tym, że Pan się od grzechu oderwie, odchodząc od niej i wracając do swojej prawowitej żony. Powinna chcieć Pańską żonę przeprosić za to, że przez jakiś czas w zaślepieniu odciągała Pana od niej. Jeżeli tego uczynić nie potrafi, to znaczy, że Pana prawdziwie nie kocha, bo ciągnie Pana na potępienie, a siebie samą kocha źle, czyli jest samolubna i dzisiejszym swym postępowaniem może sprawić, że jej dzieci, gdy dorosną, biorąc z niej przykład, też będą rozrywały małżeństwa.
Jeśliby Pańska prawowita żona nie chciała przyjąć Pana i musiałby Pan żyć „bez kobiety”, czy to byłoby nieszczęście? Życie wstrzemięźliwe nie szkodzi na zdrowiu… Bez jedzenia nie można żyć, ale bez kobiety można. Jest trudniej? Tak, może. Ale kto sam wikła się w trudności, musi ponosić konsekwencje swego postępowania.
Może powiedział Panu ktoś, że „księża nie żyją w czystości, a od innych jej się domagają”. Otóż czy Panu w piekle będzie przyjemniej z tego powodu, że za towarzysza będzie Pan miał takiego nieszczęśliwego kapłana, który Pana Jezusa zdradził dla uciech zmysłowych?
Powie Pan może: „Żeby żyć wstrzemięźliwie, trzeba być świętym”. Może prawda, w pewnym stopniu. Ale kto przez 2/3 życia ciężko grzeszył, musi to jakoś naprawić tą 1/3 życia, jaka może mu jeszcze została darowana.
Jeśli mnie Pan posłucha, zobaczy Pan, że na tym świecie będzie Pan jeszcze mógł do Boga powiedzieć: „Ojcze”, z radością patrzeć prosto na Hostię Świętą w czasie wystawienia Najświętszego Sakramentu. Niech Pan tego listu nie drze, ale przeczyta go jeszcze raz, z rozwagą, za miesiąc. I niech Pan nie mówi, że jest za trudno. Tym, którzy pragną wrócić do Boga, przeszkadza wprawdzie szatan, ale pomaga im Maryja Panna, która starła głowę węża.
ks. Aleksander Woźny
Źródło: “Miłujcie się!” nr 2/2015, s. 28-29
Ks. Aleksander Woźny żył w latach 1910-1983. W czasie II wojny światowej był więźniem obozu w Dachau, a później w był wieziony przez władze komunistycznej Polski.
Przez 38 lat był proboszczem parafii św. Jana Kantego w Poznaniu. Jako duszpasterz odznaczał się wielką gorliwością i pokorą, bardzo troszczył się o parafian i niezwykłą wagę przywiązywał do spowiedzi – penitenci przyjeżdżali do niego z całej Polski. Miał dar rozeznawania dusz ludzkich. W szczególny sposób troszczył się o sprawy małżeństwa i rodziny – był pionierem kursów przedmałżeńskich i poradni rodzinnych. Mówi się, że tajemnicą jego świętości była pokora i nabożeństwo Męki Pańskiej. Jego cierpieniem duchowym i troską duszpasterską były związki niesakramentalne. Ludziom w nim pozostającym mówił prawdę.
Parafianie od razu po śmierci ks. Woźnego zaczęli modlić się za jego wstawiennictwem i doświadczali wielu łask. 24 stycznia 2014 r. abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański, za zgodą Stolicy Apostolskiej rozpoczął proces beatyfikacyjny.
Warto wysłuchać/obejrzeć: http://sychar.org/niesakramentalni
„Moralne i duszpasterskie konsekwencje przysięgi małżeńskiej. Czy każde trudne sakramentalne małżeństwo jest do uratowania?” – to hasło ogólnopolskiej konferencji naukowej, która odbyła się 7 czerwca 2017 r. na KUL. Byliśmy wraz z Katedrą Duszpasterstwa Rodzin KUL i Katedrą Teologii Moralnej, Fundamentalnej i Ekumenicznej KUL współorganizatorami tej konferencji.
– Program konferencji: http://sychar.org/konferencja/Moralne-i-duszpasterskie-konsekwencje-przysiegi-KUL-2017.06.07-plakat.pdf
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Przebieg konferencji na KUL zrelacjonowany przez „Magazyn Familia” jest na stronie – http://bit.ly/2rM8HmH .
Nagrania video referatów Alicji Zagrodzkiej, Andrzeja Szczepaniaka i Beaty Tęczy oraz świadectwo Bożeny i świadectwo Ani i Andrzeja są dostępne pod adresem – http://www.kul.sychar.org .
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Referaty Profesorów:
– Ks. prof. dr hab. Tadeusz Zadykowicz, KUL – „Wprowadzenie do 1. sesji”: https://youtu.be/P_g0qs23WSg
– Ks. prof. dr hab. Marian Machinek, UWM Olsztyn – „Nauczanie Kościoła o stopniowalności prawa oraz okolicznościach łagodzących w kontekście adhortacji Amoris laetitia”: https://youtu.be/g3yurdumlA8 – Pytanie do 298 punktu AL – https://youtu.be/g3yurdumlA8?t=22m37s
– Ks. prof. dr hab. Ireneusz Mroczkowski, UKSW Warszawa -„Dylematy moralne wierności małżeńskiej”: https://youtu.be/RFsJ0-V7eIw
– Prof. dr hab. Stanisława Steuden, KUL – „Podmiotowe trudności z zachowaniem przysięgi małżeńskiej”: https://youtu.be/e9CTgtV-KAs
– Ks. prof. dr hab. Marian Pokrywka, KUL – „Moralne konsekwencje przysięgi małżeńskiej” – https://youtu.be/PJFttbNgkcs
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Referaty Sycharków:
– Prezentacja Alicji i Marzeny: http://sychar.org/konferencja/kul/Prezentacja-Alicja-KUL-Kryzys-znaczenia-przysiegi-malzenskiej-a-zmiany-w-jezyku-2017.06.07.pdf
– Referat Andrzeja: http://sychar.org/konferencja/Rozeznanie-i-towarzyszenie-malzonkom-po-rozwodzie-Gniezno-2017.06.20.pdf
– Prezentacja Andrzeja: http://sychar.org/konferencja/kul/Prezentacja-Andrzej-KUL-GNIEZNO-Propozycje-duszpasterskiego-wsparcia-2017.06.07.pdf
– Link do nagrań Sycharków – wersja VIDEO: https://youtu.be/VKGB4GpQkSY
– Link do nagrań Sycharków – wersja AUDIO: https://archive.org/details/sycharki
– Alicja – https://youtu.be/VKGB4GpQkSY
– Andrzej – https://youtu.be/VKGB4GpQkSY?t=23m53s
– 9.3. Wierność to nie jest heroizm – fragment konferencji na KUL – video: https://youtu.be/bD51bw2RtW4
– 9.8. Dobro dziecka – fragment konferencji na KUL – video: https://youtu.be/xMKom7IuqLU
– Beata – https://youtu.be/VKGB4GpQkSY?t=47m11s
– Bożena – https://youtu.be/VKGB4GpQkSY?t=1h4m28s
– Ania i Andrzej – https://youtu.be/VKGB4GpQkSY?t=1h12m10s
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Ten sam wykład co na KUL Andrzej wygłosił również w Gnieźnie podczas I Krajowego Forum Inicjatyw na rzecz Małżeństwa i Rodziny w Gnieźnie 20 czerwca 2017 roku – plakat – http://sychar.org/konferencja/gniezno/Program-I-Krajowe-Forum-Gniezno-19-20.06.2017.pdf .
Link do nagrania referatu ks. kardynała Kevina Farrella (prefekt Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia) podczas I Krajowego Forum na rzecz Małżeństwa i Rodziny w Gnieźnie, w którym uczestniczyły Sycharki m.in. ks. Paweł Dubowik, Marzena Nowak i Andrzej Szczepaniak.
Po referacie ks. kardynała odbyła się dyskusja, podczas której dr inż. Jacek Pulikowski zadał ks. kardynałowi pytanie dot. adhortacji „Amoris laetitia” związane z brakiem (jego zdaniem) w adhortacji wezwania do nawrócenia – https://youtu.be/Y9Ye1LrO3a4#t=66m19s . Drugie pytanie zadał dr hab. Mieczysław Guzewicz – https://youtu.be/Y9Ye1LrO3a4#t=77m42s .
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Pozostałe nagrania z Gniezna:
Prelegenci – https://youtu.be/H6XlI8vhlTE
Podsumowanie pracy w grupach – Forum Inicjatyw na rzecz Małżeństwa i Rodziny – https://youtu.be/4QkdkM0iR_w .
Msza św. pod przewodnictwem kard. Kevina Josepha Farrella – https://youtu.be/VndB_wnzd-c .
Przemówienie Prymasa: https://youtu.be/xe2Q0MZB85k .
Strona I Krajowego Forum Inicjatyw na rzecz Małżeństwa i Rodziny – http://www.forummalzenstwairodziny.pl .
Pozostałe nagrania z KUL:
Reportaż TVP: https://lublin.tvp.pl/32707051/sila-przysiegi-ogolnopolska-konferencja-na-kul
KAI: https://ekai.pl/lublin-sympozjum-kul-na-temat-trudnych-malzenstw-sakramentalnych
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Warto przeczytać/wysłuchać:
– Powroty z niesakramentalnych związków: https://www.youtube.com/playlist?list=PLobUwltc9GBaaS_Lu2k_nAe2KmqJMPaDY
– „Amoris laetitia” oczami małżonki: http://gosc.pl/doc/4045049.Amoris-laetitia-oczami-malzonki
– Towarzyszenie małżonkom sakramentalnym po rozwodzie – http://www.radiomaryja.pl/multimedia/audycja-dla-malzonkow-rodzicow-towarzyszenie-malzonkom-sakramentalnym-rozwodzie/
– Homilia ks. Piotra Pawlukiewicza z niedzieli 2 lipca 2017 roku – https://archive.org/details/xPiotr-kto-nie-ma-w-nienawisci
Publikujemy wypowiedzi internautów pod informacją zamieszczona na stronie „Gościa Niedzielnego” pt. „Kardynał przygotowuje na rozczarowanie synodem” zaniepokojonych wypowiedzią kardynała André Vingt-Trois. Ksiądz kardynał powiedział:
„Jeśli ktoś na przykład po rozwodzie założył nową rodzinę i wychowuje w niej dzieci, to nie mogę go namawiać, by porzucił tę rodzinę, bo byłoby to niemoralne”.
Źródło:
http://gosc.pl/doc/2568796.Kardynal-przygotowuje-na-rozczarowanie-synodem
„Ostatnie komentarze:
Ocena: 0 Głosów: 0 Nowy komentarz
ana 2015-06-30 11:09
Niezalogowany użytkownik
Ta wypowiedź arcybiskupa najlepiej pokazuje skalę chaosu, jaki zapanował w Kościele. Niemoralne jest porzucenie grzechu. Tak mówi duchowny katolicki. Katolicy otrzymują pośrednio przekaz: jeśli wejdziecie w cudzołożny związek i macie dzieci, to już nie jest to niemoralne. Czy to się dzieje naprawdę?
Ocena: 0 Głosów: 2 Nowy komentarz
ktoś 2015-06-30 08:13
Niezalogowany użytkownik
Księża zaczęli usprawiedliwiać życie w cudzołóstwie koniecznością wychowania dzieci w drugim związku po rozwodzie i to usprawiedliwianie grzechu jest właśnie niemoralne. Bo według tej teorii, ważniejsze są dzieci z drugiego związku niż sakramentalny małżonek i dzieci z małżeństwa. Kiedyś tak nie było, przez 2000 lat tak nie było, a przecież zawsze zdarzały się dzieci ze zdrad małżeńskich”.
PS.
W najnowszym numerze miesięcznika FRONDA ukazał się artykuł nt. naszej wspólnoty pt. „Spotkanie przy studni”, w którym m.in. opisane jest świadectwo Ani i Andrzeja, którzy wrócili do siebie po 13 latach życia w niesakramentalnych związkach, w których urodziły im się dzieci (u Ani – troje, u Andrzeja – jedno). Ich nawrócenie jest przykładem jak z pomocą łaski Bożej można realizować wolę Bożą zapisaną w przysiędze małżeńskiej i w zdaniu św. Augustyna: „Jeśli Pan Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu”. Ich życie pokazuje jak w tak złożonej sytuacji dzieci z nieślubnych związków można po Bożemu wychowywać i kochać. Okazuje się, że z Bożą pomocą, gdy Bóg jest na pierwszym miejscu, jest to możliwe. Obecnie ich dzieci wychowywane są do prawdziwej miłości opartej na wiernej i zgodnej z Bożym wzorcem miłości małżeńskiej ich rodziców. Pan Bóg tej całej sytuacji pobłogosławił i w maju Ania urodziła ich pierwsze własne dziecko – Maksymiliana.
Świadectwo Ani i Andrzeja można obejrzeć pod adresem: https://youtu.be/x7h6xuf1_gM?list=PLobUwltc9GBbCQoCzjR_eId9aNACx9bFL
Polecamy również wypowiedź prof. Jana Grosfelda na ww. temat powrotów z niesakramentalnych związków, w których są dzieci – z ostatnich naszych rekolekcji:
https://youtu.be/uqSb8Wj4t7o
i wcześniejszą z programu telewizyjnego „My Wy Oni” TVP1:
https://youtu.be/_fKXKShfYJ8
Pytanie do wszystkich, którzy mają podobne zdanie jak ks. kardynał:
Jaki wzorzec miłości przekazują dzieciom, do jakiej miłości wychowują swoje dzieci rodzice żyjący w cudzołożnym związku, łamiący permanentnie 6 i 9 przykazanie Dekalogu oraz własną przysięgę małżeńską?
Jan Paweł II wielokrotnie przypominał nam o tym, że najważniejsze zdanie w Piśmie Świętym brzmi: „Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,32). Najważniejszą dla każdego człowieka prawdą jest prawda o jego sposobie postępowania. Właśnie dlatego Papież z Polski wołał o ludzi sumienia, którzy odważnie i bezbłędnie odróżniają dobro od zła i prawdę od fałszu… – http://www.katolik.pl/ludzie-sumienia-skarbem-kosciola,1461,416,cz.html
Co Pan Bóg mówi w Biblii na temat podobnych sytuacji, gdy przychodzą na świat nieślubne dzieci?
STARY TESTAMENT
W Starym Testamencie Bóg potwierdził jak ma postąpić mąż z kobietą i własnym dzieckiem – nie potępił kochanki z dzieckiem, ale kazał odprawić i sam się nimi najlepiej zaopiekował…
(Rdz 21,5.8-20)
Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził syn jego Izaak. Dziecko podrosło i zostało odłączone od piersi. Abraham wyprawił wielką ucztę w tym dniu, w którym Izaak został odłączony od piersi. Sara widząc, że syn Egipcjanki Hagar, którego ta urodziła Abrahamowi, naśmiewa się z Izaaka, rzekła do Abrahama: Wypędź tę niewolnicę wraz z jej synem, bo syn tej niewolnicy nie będzie współdziedzicem z synem moim Izaakiem. To powiedzenie Abraham uznał za bardzo złe – ze względu na swego syna. A wtedy Bóg rzekł do Abrahama: Niechaj ci się nie wydaje złe to, co Sara powiedziała o tym chłopcu i o twojej niewolnicy. Posłuchaj jej, gdyż tylko od Izaaka będzie nazwane twoje potomstwo. Syna zaś tej niewolnicy uczynię również wielkim narodem, bo jest on twoim potomkiem. Nazajutrz rano wziął Abraham chleb oraz bukłak z wodą i dał Hagar, wkładając jej na barki, i wydalił ją wraz z dzieckiem. Ona zaś poszła i błąkała się po pustyni Beer-Szeby. A gdy zabrakło wody w bukłaku, ułożyła dziecko pod jednym krzewem, po czym odeszła i usiadła opodal tak daleko, jak łuk doniesie, mówiąc: Nie będę patrzała na śmierć dziecka. I tak siedząc opodal, zaczęła głośno płakać. Ale Bóg usłyszał jęk chłopca i Anioł Boży zawołał na Hagar z nieba: Cóż ci to, Hagar? Nie lękaj się, bo usłyszał Bóg jęk chłopca tam leżącego. Wstań, podnieś chłopca i weź go za rękę, bo uczynię go wielkim narodem. Po czym Bóg otworzył jej oczy i ujrzała studnię z wodą; a ona poszła, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić. Bóg otaczał chłopca opieką, gdy dorósł. Mieszkał on na pustyni i stał się łucznikiem.
NOWY TESTAMENT
(Ewangelia Św. Marka 6,14-29)
Ten bowiem Herod kazał pochwycić Jana i związanego trzymał w więzieniu, z powodu Herodiady, żony brata swego Filipa, którą wziął za żonę. Jan bowiem wypominał Herodowi: „Nie wolno ci mieć żony twego brata”. A Herodiada zawzięła się na niego i rada byłaby go zgładzić, lecz nie mogła. Herod bowiem czuł lęk przed Janem, znając go jako męża prawego i świętego, i brał go w obronę. Ilekroć go posłyszał, odczuwał duży niepokój, a przecież chętnie go słuchał. Otóż chwila sposobna nadeszła, kiedy Herod w dzień swoich urodzin wyprawił ucztę swym dostojnikom, dowódcom wojskowym i osobom znakomitym w Galilei. Gdy córka tej Herodiady weszła i tańczyła, spodobała się Herodowi i współbiesiadnikom. Król rzekł do dziewczęcia: „Proś mię, o co chcesz, a dam ci”. Nawet jej przysiągł: „Dam ci, o co tylko poprosisz, nawet połowę mojego królestwa”. Ona wyszła i zapytała swą matkę: „O co mam prosić?” Ta odpowiedziała: „O głowę Jana Chrzciciela”. Natychmiast weszła z pośpiechem do króla i prosiła: „Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela”. A król bardzo się zasmucił, ale przez wzgląd na przysięgę i na biesiadników nie chciał jej odmówić. Zaraz też król posłał kata i polecił przynieść głowę Jana. Ten poszedł, ściął go w więzieniu i przyniósł głowę na misie; dał ją dziewczęciu, a dziewczę dało swej matce.
(Ewangelia Św. Mateusza 14:1-36)
Herod bowiem kazał pochwycić Jana i związanego wrzucić do więzienia. Powodem była Herodiada, żona jego brata Filipa. Jan bowiem upominał go: „Nie wolno ci jej trzymać”. Chętnie też byłby go zgładził, bał się jednak ludu, ponieważ miano go za proroka. Otóż, kiedy obchodzono urodziny Heroda, tańczyła wobec gości córka Herodiady i spodobała się Herodowi. Zatem pod przysięgą obiecał jej dać wszystko, o cokolwiek poprosi. A ona przedtem już podmówiona przez swą matkę: „Daj mi – rzekła – tu na misie głowę Jana Chrzciciela!” Zasmucił się król. Lecz przez wzgląd na przysięgę i na współbiesiadników kazał jej dać. Posłał więc i kazał ściąć Jana w więzieniu. Przyniesiono głowę jego na misie i dano dziewczęciu, a ono zaniosło ją swojej matce.
ZAPRASZAMY do wysłuchania katechezy prof. Jana Grosfelda wygłoszonej podczas rekolekcji WTM Sychar w Konstancinie 17 maja 2015: https://youtu.be/uqSb8Wj4t7o
Kochani,
ukazała się druga książka Sycharowska pt. „Sychar. Jak kochać nieślubne dzieci? Powroty z niesakramentalnych związków. Świadectwa” zawierająca świadectwa małżonków sakramentalnych, którzy powrócili do siebie w sytuacjach, po ludzku patrząc beznadziejnych, gdyż w drugich związkach urodziły im się dzieci. Ich nawrócenie jest przykładem jak z pomocą łaski Bożej można realizować wolę Bożą zapisaną w przysiędze małżeńskiej i w zdaniu św. Augustyna „Jeśli Pan Bóg na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu”. W książce pokazany jest los ich dzieci, jak w tak złożonej sytuacji można je wychowywać i kochać. Okazuje się, że z Bożą pomocą, gdy Bóg jest na pierwszym miejscu, jest to możliwe.
Książkę można zamówić w wydawnictwie FIDES – http://www.wydawnictwofides.pl/book,91.html . Książka ta uzyskała aprobatę władz kościelnych, które udzieliły imprimatur:
Link do zdjęć książki: http://sychar.org/jak-kochac-nieslubne-dzieci/