Kochani!

Z okazji radosnych Świąt Zmartwychwstania Pana Jezusa pragnę Wam złożyć najserdeczniejsze życzenia. Wszystkim Sycharkom, w tym gronie opiekunom duchowym naszych Ognisk, wszystkim sympatykom i współpracownikom życzę, aby Pan Jezus przyszedł do naszych serc z mocą swojego błogosławieństwa, z nadzieją, miłością, radością jaką przeżywała Maria Magdalena, kiedy ujrzała Zmartwychwstałego Pana. Życzę, abyśmy byli otwarci na Boże łaski, aby Bóg mógł obdarzyć nas męstwem i odwagą w wyznawaniu swojej wiary, wytrwałością w ciągłym jej pogłębianiu. Abyśmy byli pewni tego, że nasz Bóg jest zwycięzcą, że On ma moc pokonać wszelkie zło tego świata, że On pomoże nam przetrwać wszystkie trudności. Abyśmy mogli przyjąć z wiarą, że wszystkie cierpienia, które przeżywamy w naszym życiu złączone z Jego ofiarą mają sens, bo to one nas wtedy uświęcają, prowadzą do przeżywania radości zmartwychwstania wraz z Jezusem, abyśmy mogli się cieszyć wieczną radością.

Bóg dla każdego ma swój plan. Najważniejsze jest to, aby wypełnić Jego wolę. W małżeństwie sakramentalnym małżonkowie wypełniają wolę Bożą zachowując, realizując w codziennym życiu słowa przysięgi, którą przed Bogiem sobie składali:
„(…) ślubuję ci wierność, miłość i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci”.
W tych słowach zapisana jest wola Boża i dotyczy ona każdego sakramentalnego małżonka, w każdej sytuacji, także w tej najbardziej kryzysowej, gdy dochodzi do zdrady, wejścia w drugi związek.
„Każde trudne sakramentalne małżeństwo jest do uratowania” jest zdaniem prawdziwym dlatego, że każdy człowiek ma szanse – z Bożą pomocą – się nawrócić, każdy małżonek ma szanse wrócić do jedności, przymierza z Bogiem i swoim sakramentalnym małżonkiem, aby wypełnić wolę Bożą zapisaną w słowach przysięgi. Bóg małżonków sakramentalnych zawsze i w każdej sytuacji widzi razem, o czym dobitnie świadczą Jego słowa zapisane w 4 miejscach w Biblii:
– w Starym Testamencie:
1. „Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem”. (Rdz 2,24)
– w Nowym Testamencie:
2. „Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!” (Mk 10,6-9).
3. „A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela” (Mt 19,6).
4. „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem” (Ef 5,31).

Przysięga małżeńska w jednakowym stopniu obowiązuje wszystkich sakramentalnych małżonków – tych co skrzywdzili i tych, co zostali skrzywdzeni. W przysiędze nie ma klauzul dodatkowych – warunkujących jej ważność. Tak na marginesie, rzadko zdarza się, aby wina za kryzys czy rozpad związku leżała tylko po jednej stronie. Wszyscy jesteśmy grzeszni i popełniamy błędy. Nikt z nas nie jest doskonały. Zwykle za kryzys odpowiadają obie strony.

Nasza Wspólnota jest otwarta na wszystkich sakramentalnych współmałżonków, którzy chcą pójść drogą wypełnienia przyrzeczeń małżeńskich. Sychar jest powołany pomagać nie tylko tym małżonkom, którzy przeżywają kryzys, szczególnie bolesny, gdy zostali porzuceni, lecz również tym, którzy uwikłali się w drugie związki, ale chcą wrócić do sakramentalnego współmałżonka, chcą wypełnić do końca wolę Bożą zapisaną w przysiędze małżeńskiej. ZAPRASZAMY sakramentalnych małżonków, którzy żyją w niesakramentalnych związkach, a pragną powrócić do swoich prawowitych sakramentalnych współmałżonków – zapraszamy do grupy wsparcia „Samarytanka” – http://www.kryzys.org/viewtopic.php?p=456248#456248 .

Warto żebyśmy stale uświadamiali sobie to, że jesteśmy wspólnotą małżonków, którzy doświadczając kryzysu w swoim związku, wiedzą, że najlepszym lekarstwem na kryzys jest wyjście z samotności, po to, aby udzielać sobie wzajemnie pomocy w grupach samopomocowych np. w ogniskach, grupach 12 krokowych, mityngach, spotkaniach modlitewnych na skype, na internetowym Forum Pomocy, podczas rekolekcji, „Wakacji z Sycharem”, pielgrzymek, etc. Dzięki tym różnym formom wzajemnego wsparcia możemy mimo kryzysu wzrastać w coraz większej miłości do Boga i do współmałżonka, i żyć pełnią życia!

Wszystkim Sycharkom życzę, aby czynnie włączali się we współtworzenie takich samopomocowych grup wsparcia w Sycharze. Na tym właśnie polega „czekanie – nie czekając”, aby twórczo, do maksimum wykorzystać czas kryzysu, separacji, aby być dla współmałżonka Bożym drogowskazem, przykładem zmiany siebie, rozwoju.

Polecam wysłuchanie rekolekcji o. Wojciecha Jędrzejewskiego OP wygłoszonych w kościele św. Barbary w Krakowie pt. „Narzekanie – ulubiona melodia diabła”: http://www.kryzys.org/archiwum2014/viewtopic.php?p=346869#346869 .

Andrzej